بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿۲﴾ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿۳﴾ تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾ سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿۵﴾
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كردیم (۱)و تو چه میدانی شب قدر چیست؟ (۲) شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است (۳) در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آیند (۴) [آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است (۵)
"علی (ع) در نامه ی خود به برخی از استاندارش می فرمود :
سطر ها را به هم نزدیک کنید، قلم ها را نازک بتراشید، زیادی کلمات را حذف کنید و از آوردن معانی صرفه جویی کنید و از زیاده روی بپرهیزید که اموال مسلمین تاب و تحمل زیاده روی را ندارد"
ایشان در روزهای آخر حکومتشان فرمودند: «از همه آنچه آفتاب بر آن میتابد، فقط کوفه در دست من است!»؛ (خیلی مظلوم است علی(ع)؛ حتی در زمان حکومت)؛ در ادامه میفرماید: «اما مردم کوفه سایبان دارند و نان گندم و آب فرات میخورند»؛
بدون شک عدالت واقعی در تمام طول تاریخ، تنها در سالهایی که حضرت علی حکومت میکردن وجود داشته و این عدالت تکرار نمیشه مگر با ظهر حضرت ولیعصر (عج)...
چون نامه جرم ما به هم پیچیدند
بردند به دیوان عمل سنجیدند
بیش ازهمگان گناه مابود ولی
ما را به محبت علی(ع)بخشیدند.