-
ای گفتی
یه خاطره بگم شاید جالب باشه
اقا این بازی سایلنت هیل خدا لعنت کنه سرباز بودم تازه مرخصی گرفته بودم داشتم بازی میکردم
فردای اون روز
پادگان شهید کچویی کرج برجک شماره 3 دقیقا دو کیلو متر دور از اسایشگاه سربازا بود منم از بدبختی تو تعرفه پستی نوشته بود برجک سه باید پست بدم دیشبشم سایلت هیل بازی کرده بودم :((
نوبت پستم ساعت 3 صبح بود یعنی مه کل فضای پادگانو گرفته بود چشم چشمو نمیدید برق پادگان هم رفت . اقا هم پستی من اومد من پستو تحویل دادم
20 دقیقه باید پیاده میرفتم تا به اسایشگاه برسم . من نمیدونم کدوم نامردی بود وسط مه هی میگفت : وحید وحید وحید وحید اقا ما هر طرفو نگاه میکردیم دیدیم هیچ خبری نیست . یهو یاد مه سایلنت هیل افتادم گلاب به روتون هفتا رنگ عوض کردم مثل موشک تا اسایشگاه
دویدم . :d
بازی که تو فضا باشه ترسناک نیست بازی باید رو زمین اتفاق بیوفته داستان واقعی داشته باشه تا بشه همزادپنداری کرد . سوسکو جونورم ادمو نمیترسونه فقط تنها فقط سکوت این سکوت ادمو بیچاره میکنه چون شما از علم روانشناسی هم بخواین به موضوع نگاه کنید این انتظار قبل وقوع ترس ترسناکه مگرنه
مثلا لونه مار ترسناکه چون نمیدونی توش چیه دستتو بکنی توش همین ندونستن که نمیدونی قرار چه بلایی سرت بیاد ادمو بیچاره میکنه.
سایلت هیل نامردم هم خیلی خوب بلده اینکارو با ادم بکنه.
مثلا یه مسلسل بدن هی تق تق تق تق شلیگ کنیم خوب امنیت داریم پس ترسناک نیست
یه بازی ترسناک باید هم به واقعیت خیلی نزدیک باشه هم کاملا امنیت گیمر تو بازی بگیره گیمر وقتی احساس ترس میکنه که تو بازی امنیت نداشته باشه.
حالا ایشالله دوستان مثل من برید خدمت بیست کیلومتر دورتر از اسایشگاه پست بدید شب قبلشم سایلت هیل بازی کرده باشید بعدش حالتونو میپرسم .
:d
-
منم با بعضی از دوستان موافقم کنسول Ps1 با نسخه ی Re3 واقعا جای ترسیدن داشت،به خصوص زمانی که Nemesis خوشگله کاراکتر رو دنبال می کرد،موفقیت اون سری از بازی ها به خاطر زاویه دید دوربین بود که بیشتر ترس رو القاء می کرد.
fear 1 هم همون قسمتی که فرشاد ترسیده بود منم حسابی جا خوردم...:D
DOOM 3 هم قدری باعث بالا رفتن هورمون فوق کلیه شد>:)
-
سلام به همه عزیزان .
حالا که دارم فکرشو می کنم می بینم هیچ بازی ایی جدیدا نتونسته اونطور که باید و شاید منو بترسونه ولی بازی Alan Wake بدلیل اتمسفر بازی و جنگل مه آلود و اون صحنه هایی که یه دفه میومد جلویه چشمت مثل Flash Back ها خوب تونست حس ترسو در من القا کنه .
یه بازی ایی هم بود اون زمونا که نمی دونم کسی بازی کرده یا نه به اسم Suffering که این بازی رو من خیلی وقت پیشا بازی می کردم و خوب ترسیدم ، بیشترم به خاطر اون چراغ قوش بود که هی باطری تموم می کرد ، محیط بازی هم تاریک تاریک :D .
بعد زمانی که شاید 4 یا 5 سالم بود یا بیشتر ، نمی دونم ، می رفتم خونه ی یکی از اقواممون ، اونم رو سیستمش فقط ولفنشتاین 1 نصب بود می شستم بازی می کردم ، تا اون موقع هم بازی هایه ترسناک دیگه بازی نکرده بودم ، آقا اینقدر از این ولفنشتاین می ترسیدم که حد نداشت ، مرحله هایی که زیر زمین بود یا تو آزمایشگاه آلمانی ها ، فقط خدا خدا می کردم زودتر تموم بشه مرحلش یا اینکه حداقل یه دو تا آدم ببینم :D .
سایلنت هیل یکم معماهاش خیلی باحال بود ، ولی خیلی هم سخت بود ، بقول حسین جان باید همه ی جای بازی رو می گشتی تا چیزی رو که می خواستی پیدا کنی ، یادمه اون زمان بازی می کردم ، بعد یه در بود که بسته بود ، باید دنبال کلید می گشتم ، آقا هر جا رو که فکر کنی گشتم ، بعد کلیده تو لونه ی سگ اون بالاش چسبیده بود ، چند ساعت فقط داشتم دنبال کلید می گشتم .
-
من مثل دوستان زیاد اهل گیم نیستم ولی یکی از مراحل Chronicles of riddic-k escape from butcher bay بود که اون موقع تازه اومده بود
و بازی Fear که یادمه اولین بار نصفه شب نصبش کردم و با داداشم حسابی خوف برمون داشت :دی
-
Suffering و خوب یادم هست ، چون بازی کردم ...بیشتر چندش آور بود تا ترسناک اما کلا در بازی های ترسناک سلیقه ها بسیار متفاوت هست ، بخاطر خصوصیات شخصیتی هر فردی هر بازی ترسناکی ترسناک جلوه نمیکنه....اما همه این بازی هایی که تا به الان دوستان عزیز در موردش صحبت کردن در نوع خودش بی نظیر بودن.
-
Resident Evil 1 یکی از دلهره آورترین بازی هایی بود که رفتم بعدش هم بازی FEAR بود که رفتم