از سیر تا پیاز خنک کننده های مایع (Water Cooler)
مدارات مجتمع پردازشی در گذشته دارای محدودیت های بسیاری بودند که بدین علت نگرانی خاصی در زمینه تهویه آنها وجود نداشت. به عنوان مثال در سال 1992 پردازنده 486/DX2 با فرکانس موثر تنها 66 مگاهرتز، تنها 7 وات مصرف جریان داشت. این پردازنده از 1 میلیون و 200 هزار ترانزیستور برخوردار بود. شرایط در این سالها دچار تحول بسیاری شده است. پردازنده های کنونی از میلیاردها ترانزیستور برخوردار هستند که در اثر بالا رفتن فرکانس، می توانند توان حرارتی بسیار بالایی را ایجاد نمایند. کامپیوتر را می توان بزرگترین مصرف کننده پردازنده ها (CPU-GPU) در جهان دانست. از همین رو، نیاز آن به خنک کننده های تخصصی افزایش یافت. خنک کننده های بادی (Air Cooler) هایی که به همراه پردازنده های Intel و AMD عرضه می شد، دیگر قادر به تهویه کامل مدار نبود. این ناتوانی آنجایی پر رنگ میشد که پردازنده ضریب باز، دستخوش اورکلاک و سطحی و یا حتی فناوری Turbo Boost می شدند.
ادامه مطلب:
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
با تشکر
